انتقاد از شخصیت های برجسته ایرانی

انتقاد از شخصیت های برجسته ایرانی

گارگین فتائی

.

 

ایرانیان همانند سایر اقوام به مفاخر و علما و اشخاص برجسته ای که در طول تاریخ داشته اند افتخار می کنند و این یک امر  کاملاً طبیعی است اما  آنچه که غیر طبیعی است این است که معمولاً در نوشته های ایرانیان  همواره از یک چهره معروف  و شناخته شده تجلیل شده است البته این امر در حد خودش نیکو و پسندیده است اما  دارای ایراداتی هم هست

1: این امر همواره نوعی ذهنیت در حد بت بودن را در مورد این گونه شخصیت ها در نزد مردم ایجاد کرده به گونه ای که سخنی غیر معمول و یا بر خلاف تمجید  از آنها را نمی خواهند بشنوند .

2: این امر باعث عدم ارائه  یک تحقیق جامع و کامل در مورد این شخصیت ها می گردد چرا که همواره باید سعی گردد که شخصیت این افراد از هر جهت مثبت نشان داده شود

در اروپا ضمن تجلیل از شخصیت های برجسته در عین حال هیچ گاه سعی نشده که جلوی افکار مخالف و یا تحقیقات غیر معمول از روند متداول  گرفته شود  و در واقع   تا این حد تحمل عقائد گوناگون در این مورد افراد هست مثلا شکسپیر در عین اینکه بسیار مورد تمجید است در عوض تحقیقات منتقدانه زیادی هم در باره او شده اما در مورد شخصیتهای برجسته ایرانی  و مخصوصاً آنهائی که به آنها چهره مثبتی در طول تاریخ داده شده از جمله شعرا و علما تحمل تحقیقات و سخنان  انتقادی وجود ندارد  گویا اینها بت هائی هستند که نباید زیر تیغ هیچ فرد منتقدی قرار بگیرند !