وعده هائی که هیچ گاه به طور کامل عملی نشده اند

وعده هائی که هیچ گاه به طورکامل عملی نشده اند

گارگین فتائی

.

در تاریخ معاصر ایران  ، هر دولتی که روی کار آمده مدام وعده بهبود وضع جامعه را داده و هر وزیر و مسئول آن  دولت هم مدام داعیه  توسعه و ترقی خواهی و پیش برد ایران به سوی یک جامعه مترقی را داشته است.

این داعیه ها و شعار دادن ها هر چقدر به سمت جلوتر می رویم بیشتر می شوند که به  چند نمونه از آنها  اشاره می شود

 مسئول اقتصادی ،  مدام دم از این میزنه که تورم رو مهار خواهد کرد و بی کاری رو از بین خواهد برد

مسئول امور مسکن  ، وعده میده که همه دارای مسکن ارزان قیمت شده و نرخ اجاره ها پائین بیاید .

مسئول آموزش و پرورش وعده تجهیزات مدارس یه امکانات مالی و اموزشی پیشرفته را می دهد.

مسئول دانشگاهها وعده امکان ورود همه به دانشگاه بدون کنکور و پائین امدن هزنیه های تحصیلی را می دهد.

مسئول بازرگانی ، وعده کاهش دست دلالان و مشاغل کاذب .

مسئول ورزشی وعده بالا بردن کیفیت ورزشی و نقش فعال ایران در صحنه های ورزش جهانی

مسئول جوانان ،  وعده فراهم آمدن  شرائطی برای ازدواج و زندگی بهتر .

 

مسدئول امور بهداشتی  ، وعده سلامت و محیط پاکیزه و بیمه های مختلف.

و این وعده ها به صورت طوماری در آمده که آغاز و پایاینش معلوم نیست

آنچه که از دید یک شهروند ایرانی چه مقیم ایران باشد یا در خارج نمایان است این است که هر مسئولی می آید و مدتی در سمت خود باقی می ماند و بعد از پایان سمت در سمتی دیگر ابقا می شود اما این وعده ها هیچ کدام به طور کامل عملی نمی شوند بلکه از دولتی به دولت دیگر و از مسئولی به مسئل دیگر منتثقل می شود

همین وعده دادنها و عدم توانائی در اجرای کامل آنها باعث شده مردم نوعی بی اعتمادی نسیت به حرفهای مسئولین در خود احساس کنند و مهم تر از اینها این که کلا این احساس ایجاد شده که وقتی هر کسی وعده می دهد و نمی تواند کامل به وعده های خود عمل کند هر چند زحمت هم می کشد و تلاش زیادی می کند این است که شاید هیچ گاه نتوان به مشکلات مختلفی که در ایران در بخش های مختلف جامعه موجود است و سالها قیل هم بوده سر و سامان داد و یا اینکه نیاز به مدت زمان طولانی می خواهد

نظر شما در این مورد چیست؟