پذیرش
پذیرش
گارگین فتائی
همیشه وقتی انسان در مقام مقایسه و سنجش وضعیت خود برمی اید پذیرش این که خود وی هم در آن چیزی که الان هست مقصر است بسیار مشکل است .
انسان همیشه دلش می خواهد در مقایسه خود با دیگران و رسیدن به یک جمع بندی در مورد وضع فعلی خودش تمام تقصیرها را گردن یگران و زمانه و فلک بیاندازند اما هیچ تقصیری را به خود منسوب نکند در واقع می خواهد خود را تافته جدا بافته قرار دهد.
ما باید به خود بقبولانیم که همه ما ممکن است در زندگیمان خطاهایی مرتکب شویم .
هیچ کدام از ماها پاک و معصوم نیستیم و باید بپیذریم که خود ما هم در آنچه که الان هستیم و عدم موفقیت ها و شکستهایمان مسئول و مقصر بوده ابم.
زمانی که ما مریض می شویم در ابتدا نمی خواهیم بپذیریم که یک چیزمان هست و سعی می کنیم خود درمانی کنیم چند روز طول می کشد که وضع خودمان را بپیذیریم و قبول کنیم که مریض هستیم و بعد پیش پزشک می رویم.
بعد از این که بیماری خود را پذیرفتیم آنگاه نسبت به مداوای آن اقدام می کنیم.
اگر در زمینه تقصیرات و خطاهای خود فروتن و متواضع نباشیم و مسئولیت و تقصیر خود را نپذیریم هیچ گاه نسبت به درمان آن اقدامی نخواهیم کرد زیرا دائماً هر تقصیر و خطایی رو از دید و چشم دیگران خواهیم دید.
در واقع همیشه همانی خواهیم بود که الان هستیم با مشکلات همیشگی البته روز افزون که کمتر نمی شود هیچ بر میزان آن هم روز به روز افزوده می شود و هیچ نقطه پیشرفتی در زندگیمان حاصل نخواهد شد .
